«فلسفه های سنتی شرق دلالت بر این دارد که تعامل عمیقی میان انرژی زمین و جسم فیزیکی انسان و ارتباطی نزدیک میان انرژی زن و کشش طبیعی زمین وجود دارد. طبق باورهای شرقی، بدن زن ها متفاوت از بدن مردان است، بدین ترتیب که انرژی زمین در بدن و درون زنان در گردش است. انرژی زنانه، انرژی به درون، کشاننده یا نیروی جاذبه زمین است. این انرژی زنانه مقاومت ناپذیر بوده و به قدری قوی است که در زندگی خانوادگی، اکثر افراد خانه تمایل دارند در اطراف فردی باشند که نیروی مرکز گرا در او از همه قویتر است – که معمولاً مادر خانواده است و نبود او در صورت غیبت کاملاً مشخص و محسوس است.
بچه ها عادت دارند همیشه بدانند مادر کجاست و اگر مادر از خانه بیرون رود به شکل عجیبی متوجه می شوند و دائم می پرسند مادر کجاست؟
قدرت یک زن در رابطه: مطالعات نشان داده است که سلامت عزیزان یک زن به طور مستقیم با سلامت خود زن ارتباط دارد.
می چیوکوشی، مربی ماکروبیوتیک، که اولین بار درباره این انرژی صحبت کرد اشاره می کند که نیروی جاذبه زمین که از طریق پاها وارد بدن می شود، هم در زنان و هم در مردان وجود دارد، همان گونه که نیروی گریز از مرکز که از آسمان وارد سر و بدن می شود، هم در زنان و هم در مردان حضور دارد.
اختلاف بر سر میزان انرژی موجود است. در زن ها، به طور کلی، بیشتر نیروی مرکزگرا یا نیروی «جاذبۀ زمین» حضور دارد و در مردان نیروی گریز از مرکز یا نیروی جاذبۀ آسمان.
نیروی مرکزگرا نیرویی زمینی است که هر کسی را که اطراف ما باشد، جذب می کند. چون زن ها معمولاً نقطۀ ثقل خانه بوده و مسئولیت روانی را به منظور تامین و حفظ سلامت سایر افراد خانواده، بر عهده می گیرند. به همین دلیل است که وقتی زنی تغییری در جهت بهبود بر می دارد، تمام افراد خانه (چه او بچه داشته باشد یا نداشته باشد) از این بهبود بهره می برند. به جرات می توان گفت سلامت خانواده و جامعه به تنهایی بستگی به سالم شدن و سالم ماندن زن دارد. بخشی از رمز سلامت آفرینی، درک قدرت انرژی زن و آثار آن است».
حالا تصور کنید زنان زخمی، زنان افسرده، و زنان رنجور بدون اینکه بدانند و یا بخواهند، چقدر می توانند برایِ خود و عزیزانشان منشاء درد باشند! اینجاست که باید از خود سوال کنیم وضعیت سلامت روان زنان جامعه ما به چه سمت و سویی می رود؟ چقدر برای خوشحالی و سلامت جسم و جان زنان اهمیت قائل می شویم؟
چقدر برای این مهم هزینه می کنیم و مسئولیت می پذیریم؟
تصور کنید در جوامع پدر سالار با حجم بالای بی اعتنایی و کم لطفی که در حق زنان شده است چقدر خود مردان آسیب دیده اند؟
به جرات می گویم در جامعه ای که زنان خوشحال و سلامت نیستند دیگر نمی توان تمایزی مابین مظلوم و ظالم قائل شد، چرا که در چنین وضعیتی همه بازنده هستند. اما جای خوشحالی و امید و خرسندی آنجایی است که خود زنان مسئولیت رشد فردی خویش را بر دوش بگیرند و در جهت سلامتی جسم و جانشان و خوشحالی خود گام های محکم و قوی بردارند، این گام ها هر چقدر هم کوچک باشند می توانند دامنۀ نفوذ بالایی داشته باشند.
قدرت سلامت هر زن آن چنان عظیم است که می توان ادعا کرد: با یک گل بهار می شود!
منبع: کتاب «جسم زن، جان زن» کریستین نورتراپ
